Amsterdam > Kathmandu

Eindelijk een berichtje uit Kathmandu! Na het vliegen naar Istanbul inclusief vertraging waardoor we maar 50 minuten hadden voor onze overstap, kwamen we in een bijna leeg vliegtuig aan. Het was een erg comfortabele vlucht en ook het visum hadden we wonderbaarlijk snel geregeld. Door de taxi werden we letterlijk en figuurlijk afgezet bij ons hostel. Hier namen we eerst een dutje voordat we Durbar square gingen ontdekken. We hadden maar liefst 1,5 dag hiervoor uitgetrokken, maar binnen 2 uur hadden we het wel gezien. Via asan tole kwamen we bij een rooftop café waar we ons eerste welverdiende biertje (van 625ml!!!) dronken. Bij het hostel aangekomen genoten we nog even van het uitzicht en een biertje, maar na genoten te hebben van een roti roll om 21.00 waren we toch wel ready om te slapen. Blijkbaar toch een beetje te vroeg, want om 1.00 en vier dood geslagen muggen waren we klaar wakker. We kropen nog maar even in onze lakenzakken en om 8.00 werden we heerlijk uitgeslapen wakker. Wat we bij durbar square de vorige dag gemist hadden was de Kumari, de ‘living godness’ van 4 jaar oud. Marc sprong soepel op het randje om haar te bewonderen, maar had de gleuf met modder en tsjak te ondiep ingeschat. Heel durbar square hield haar adem vast wat deze enoooorm grote man nou allemaal aan het doen was. Uiteindelijk een paar modderhanden en 1 modderschoen eraan overgehouden dus het viel mee. Na Kumari wel 27 seconden gezien te hebben gingen we op zoek naar de volgende tempel waar Kathmandu naar vernoemd was, ook dit was van korte duur want de tempel was compleet ingestort. Wat een bummer, dan maar naar de tempel daar vlakbij waar je een goede reis krijgt als je er omheen loopt. Zo’n 30 minuten hebben we rond gezworven op het plein op zoek naar iets wat een of ander klein krakkemikkig hutje bleek te zijn (niet eens een foto van gemaakt!!). Dat was het moment dat we wel weer klaar waren met durbar square, dus gingen we op zoek naar Swayambhunath. Hier heeft Marc zijn ultieme vakantie doel bereikt; het zien van aapjes. Na een of andere poserende Nepalees kon de fotoshoot beginnen. Waar Marc niet van foto’s houdt en Eva wel, leidde dat tot Marc die wel op foto’s stond en Eva niet. Dus mocht er een album gaan volgen, ik was er ook, ook al zie je geen foto’s! De tempel was erg indrukwekkend en druk bezocht. Onder het genot van live muziek/gebrabbel liepen we kloksgewijs er omheen als echte pelgrims en na een tijdje zetten we onze weg voort naar Boudnath. We besloten een ‘tempo’ te pakken, echter was deze gebouwd op Nepalese mensen (iets kleiner dan Eva). Marc wurmde zich erin en bij de uitspraak dat het een halfuur zou duren kon hij dat niet geloven. Exact een halfuur, gekreukeld shirt, omgevouwen mensen en een hernia later waren we daar. Via onze favoriete navigeer app kwamen we via een soort galerij bij de tempel die werkelijk waar prachtig was (en zonder te betalen!). Weer woekerden we ons als pelgrims door de mensen- en duivenmassa, tot het onfortuinlijke gebeurde; een duif scheet regelrecht op Eva’s arm. Hierna was het toch wel gedaan met de pret aldaar en liepen we via een Tibetaanse monastry richting Pashupathinath. Hier moesten we 1000 roepie (erg veel voor Nepal) betalen om binnen te komen, maar via een weg die leidde langs stonede aanhangers van Vishnu kwamen we alweer gratis binnen. We hebben een crematie in de Vishumati rivier gezien en verder nog wat rondgehangen met alweer Rhesus maquaken. Daarna wilden we toch wel weer richting hostel, want het was inmiddels 17.10. Het bleek nog 6 km lopen te zijn, maar geen van beiden wilde toegeven dat dat te ver was. Na 2,5 km wilden geen enkele knie of heup nog een stap verzetten, dus besloten we maar weer onszelf op te vouwen in een tempo. Marc kon zijn geluk niet op (hij was uiteraard degene die niet toegaf). Om 19.00 kwamen we aan in ons hostel en bekaf hebben we net een soort spinazie-kaassoep naar binnengewerkt. WiFi hebben we heel weinig, dus het volgende verhaaltje kan even op zich laten wachten!! Namasté (het enige woord wat we kennen)!