Lumbini - Chitwan - Kathmandu

Goedemorgen/middag/avond!

Marc: Nadat we om 7 uur in de ochtend de bus hadden gepakt richting Chitwan, kwamen we daar aan met de tot nu toe best verlopen busreis op onze vakantie. We waren zelfs een half uur te vroeg!! Daar aangekomen was het wel een stukje lopen naar ons resort, maar dan konden we alvast even de omgeving bekijken en speuren naar goedkope eettentjes en leuke barretjes. Aangekomen in ons resort waren we even stil van ons prachtige verblijf. Mooie en grote tuin met daaromheen allemaal kamers die uitkijken op de natuur, aan de rivier die Chitwan scheidt met het natuurgebied. Na even een paar keer in onze ogen gewreven en in onze arm geknepen te hebben gingen we maar naar de receptie. Daar werden we hartelijk ontvangen met een kopje koffie en besproken we de details even. Omdat het resort nagenoeg leeg was kregen we de super-de-luxe kamer, met een bad (lees: voetenbad), een keurig werkende douche en een heerlijk zacht bed + airco die ons kamer op een constante temperatuur hield van 20 graden, heerlijk dus!! We hadden van te voren bedacht dat we alle tochtjes en excursies etc. zelf wilden uitzoeken, maar het resort bood verschillende pakketten aan die te goed waren om te laten liggen. Ook al hadden we misschien een paar euro’s bespaard als we het zelf allemaal apart hadden geboekt, het idee dat we ons herenhuis uit konden rollen naar het ontbijt (wat uitgebreid maar bovenal inbegrepen was) om vervolgens 5 meter naar de jeep te wandelen om de activiteiten te beginnen, was iets te aanlokkelijk. Daarnaast kregen we een persoonlijke gids, een local die afstamde van de stam die in het National park leefde (Tharu), die naast veel kennis ook een grote portie humor bevatte! Om 4 uur, 2 uur na onze aankomst begon onze eerste activiteit al, namelijk de jeep safari. Eva stond, voordat de jeep er was al, vooraan in de startblokken om als een Usain Bolt de jeep in te sprinten om de voorste plekjes te bemachtigen, wat natuurlijk ook weer lukte. De jeep reed al schokkend het National Park binnen en onze eerste aanraking met echt gevaarlijke dieren zou dan eindelijk beginnen! We waren nog maar net de eerste bocht om en meteen was het raak! En gevaarte op twee poten, een schreeuw die trommelvliezen laten trillen, bijna alle kleuren van de regenboog, klauwen die niks anders willen dan bessen en kleine insecten, jawel, een pauw.. De Chinese mensen achter ons (we deelden de jeep met twee Engelse ‘blokes’ en vier van onze favo mensen (Chinezen dus) deden een gooi naar het wereldrecord aantal foto’s binnen 2 seconden maken, die naar mij idee dubbel en dwars verbroken is. Maar goed, we hadden nog twee uur te gaan en er was nog genoeg te zien. We hoopten de volledige ‘Big five’ te spotten, te weten: De sloth bear, de Bengaalse tijger, de ghardia (zeldzame, vis etende alligator), de Aziatische olifant en de zeldzame eenhoornige neushoorn. Allebei nogal fan zijnde van de lieve trage sloth, keken we veel in de bomen om deze te kunnen spotten. Onze gids waarschuwde ons voor het beestje, hou zou namelijk snel zijn en je ogen proberen uit te krabben. Het heeft ons 2 dagen gekost om erachter te komen dat een sloth bear niet hetzelfde is als een sloth.. Een sloth bear is namelijk een lippenbeer en dus geen luiaard.. Enfin, we reden verder en na ongeveer 25 pauwen kwamen we dan eindelijk een ander dier tegen, die we in Nederland ook vaak tegenkomen, namelijk het edelhert! In grote getale en met enorme hoorns was het wel zeker een prachtig beeld! Een poosje later stak een wild zwijn de weg over met drie kleine zwijntjes, waarschijnlijk op weg naar hun huisjes van stro, hout en steen. Wederom weer een prachtig gezicht! Na wat Resus makaakjes gespot te hebben en nog een ander soort hert (ter grote van een eland) was het helaas alweer voorbij. Geen een van de Big five gespot te hebben, waren we een beetje teleurgesteld en hoopten we dat we morgen geluk hadden. Na de jeepsafari zijn we in de stad wat gaan eten en daarna met de twee gasten uit Engeland een biertje gaan drinken vlakbij het resort. Het werd nog een gezellige avond, iets te gezellig want we waren pas na 11u terug en we moesten de volgende dag al om 6u eruit voor de voetsafari!

Eva: De voetsafari stond eigenlijk niet op de planning. Na verscheidene verhalen gehoord te hebben over vertrapte mensen door neushoorns en weggesmeten mensen door de slurf van een olifant was vooral ik niet erg hiervoor in. Maar ja, net als dat ik Marc zover had gekregen om yoga te doen (uiteindelijk niet gebeurd), was het wel op zijn plaats om consessies te doen vanaf mijn kant. We vertrokken met onze geliefde gids Som voorop, dan ik, dan Marc en als afsluiter Bezi. Beide locals gewapend met slechts een bamboestok. Van tevoren kregen we instructies over wat we moesten doen als we welk dier tegen kwamen. Dit verschilde van rennen tot je gedragen als een gek, maar een ding was duidelijk en dat vertelde Som met een grote grijns; een luipaard zou zijn hoektand in je nekslagader zetten om zo het bloed uit je te likken en je zou sterven aan een langzame dood. Ik kreeg er steeds meer zin in. Om in het park te komen werden we met de jeep naar de kano (lees: uitgeholde boomstam) gebracht waar we zo’n halfuur in zaten, samen met 4 luidruchtige apen genaamd Chinezen. Tijdens deze tocht zagen we al ijsvogels, krokodillen en zelfs de ghardia. De boot was zo gammel als wat en beide waren we blij toen we aan de kant stonden. Onze tocht kon beginnen! Waar Marc en de andere gidsen om zich heen keken om wild te spotten, was ik slechts bezig met het herhalen wat ik moest doen in onfortuinlijke situaties waarbij we het pad kruisten met wild. Niet veel minuten later kwamen we in zo een situatie. 4 herten renden over het ‘pad’, tot groot enthousiasme van mijn drie medereizigers. Ik stond stijf en had me vastgeklampt aan Marc in de hoop dat hij me zou redden als een tijger de herten zou achtervolgen. De wandeling was wel mooi; een behoorlijk stuk ongerepte natuur met mooie bloemen, planten, een zeldzame vlinder en voetafdrukken van olifanten, neushoorns en tijgers. Toen we een groep tegen kwamen zei hun gids dat er verderop een neushoorn stond! Som rende weg met mij op zijn hielen, want ik had mezelf beloofd hem niet meer dan twee meter vooruit laten lopen. En toen zagen we hem het water binnentreden, de eenhoornige wilde neushoorn. Het was werkelijk een prachtig gezicht, maar mijn gezicht vertrok tegelijkertijd. Een darmkramp waar je u tegen zegt kwam op en ik wist dat ik binnen 78 seconden een toilet moest bereiken. Dat ging natuurlijk niet lukken. De gidsen zouden wat verderop gaan staan en terwijl Marc de neushoorn bewonderde en mijn omgeving checkte op eventuele tijgers die werden gelokt door mijn verspreide bloemengeur zakte ik voor de vierde keer deze vakantie door mn hurken. Wat raken wij samen toch steeds meer met elkaar verbonden... We vervolgden onze weg door de jungle en eindigden bij het Elephant Breeding Center, waar moeder en baby olifantjes werden verzorgd. Met de kano staken we over en toen we een koffietje dronken op ons balkonnetje was ik erg gelukkig. Na een klein dutje, lunch en een puzzeltje begonnen we aan de bird watching tour. Hierbij liepen we langs de rivier voorbij de security post waar ons resort is gelegen, zonder stok. Dit stelde me wel gerust want dat stond voor mij gelijk aan geen gevaar. Som vertelde weer honderduit over neushoorns die ofwel links ofwel rechts uit de bosjes konden komen, afhankelijk van of ze al hadden gebadderd. Weg was mijn geruste gevoel. Toen onze tocht nog maar een paar meter had gevorderd zagen we een zwarte ibis en een baby neushoorn in het water! Wat een prachtig plaatje was dat. We liepen na een tijdje verder en zagen nog twee alligators. Toen Som ons wees op een pad voor neushoorns om van het bos naar het water te gaan, stond hij opeens stil. We liepen het paadje richting het water, of nou ja, Som en Marc en ik 10 meter erachter (niet te ver natuurlijk, want stel dat ik van achter gegrepen zou worden). Er stond een oude neushoorn te badderen en we zijn tot wel 8 meter afstand gekomen! Na enkele minuten werd mijn paniektoestand te kritiek en vroeg ik of Marc alsjeblieft weg wilde gaan daar voordat meneer neushoorn hem irritant zou gaan vinden met de foto’s die hij nam. We maakten onze tocht af langs de tent voor mannetjes olifanten en samen met Som maakten we zowaar een half-romantische zonsondergang mee. De baby neushoorn zocht blijkbaar elke avond geluk in het stadje, omdat hij verstoten was door de groep. Hij liep slechts op enkele meters van ons af de straat op! Na een dag vol adrenaline, bloed (weer een bloedzuiger), zweet en tranen (pure angst) lagen we heerlijk in ons bedje.
De volgende ochtend werden we weer vroeg wakker en maakten we een fietstocht naar 20.000 meren, waarvan we er slechts 1 hebben gezien. Het regende en de zadels waren hard, dat is de best passende omschrijving van deze ochtend. Wel weer twee krokodillen gespot, maar die vreugde kon de zadelpijn bij vooral Marc niet overstemmen. Na een heerlijk dutje en een koele douche bleek hetgeen waar we vrij bang voor waren ons getroffen te hebben; bedwantsen. Marc zijn achterkant zat vol met bulten en uiteraard ik was de “””gelukkige””” die zijn plekken mocht insmeren. Wat leren we elkaar toch op alle gebieden kennen deze vakantie. Verder die dag besteedden we voornamelijk binnen, want de monsoon was nog niet helemaal geklaard. In de avond wachtte ons nog een uitstapje: het tharu cultureel centrum waar we genoten van 8 dansen met Nepalees gejengel. We hebben ons bescheurd, al helemaal toen er eentje verkleed als pauw de pauwendans ging doen. Gelukkig hadden onze Engelse makkers ons al gewaarschuwd, maar het was toch een leuk uurtje entertainment. Toen we terugliepen en onze eigen versie van de Nepalese klassieker ‘forkie forkie’ zongen, kwamen de neushoorn weer tegen die net een halve minuut eerder de T-splitsing bereikten dan wij, wat raak je toch snel gewend aan dat straatbeeld. In ons bedje met schone bedlinnen waren we nog niet helemaal geklaard van de bed bugs, want onder het kussen spotte ik er weer een... Beide hadden we geen zin om op te staan dus we besloten het maar voor lief te nemen en vielen snel in slaap.

Marc:
Ja de voetsafari was een groot succes! Om de zoveel meter wees Som ons op de ‘rhino poopie’ van wel 45 kg, hoe grappig zou het zijn dat in de omgekeerde wereld een stel neushoorns op safari zouden zijn en dan op geïnteresseerd zouden kijken naar Eva’s ‘human poopie’ van wel 200 gram! Enfin, nadat mijn welgevormde derrière weer verzorgd was konden onze vierde dag beginnen. We konden eindelijk weer eens wat langer slapen en zaten om 9 uur aan ons ontbijt. We moesten wel even het personeel overtuigen van de ernst van de situatie betreft de bedwantsen en gelukkig begrepen ze het. Onze kleren werden gratis gewassen en we kregen een andere kamer, de kamer waar ze al de hele vakantie al naar uitkeek: de romantische bamboe kamer. Ze kreeg werkelijk kippenvel van de kamer, helaas verdween het kippenvel niet en de bultjes werden zelfs rood! Had Eva dan ook last van de bedwantsen? Aangezien Eva zoveel kwebbelt over haar studie heb ik zelf ook al enige medische kennis vergaard en mijn getrainde oog viel dan ook meteen op dat de bultjes in de vorm van een bikini over Eva’s lichaam hadden verspreid, toen ik Eva per ongeluk (tevens voor het eerst) in haar Eva-kostuum zag. Eva had helaas last van allergische reactie die ze opgelopen heeft tijdens het raften. Wat het precies is geweest weten we niet, maar het is gelukkig al bijna voorbij! Na onze nieuwe kamer gezien te hebben gingen we naar het gebied waar de olifanten worden gewassen en waar je met ze in het water mag (ja in dezelfde rivier waren onze zwemmende reptielenmakkers ook zitten). Ik moest, zoals het wel vaker voorkomt, het spits afbijten, want “jij ben toch de vent” (een argument wat sporadisch in Eva haar voordeel wordt gebruikt) en maakte zo mij eerste keer op een olifant mee. Absoluut een bizar gevoel, het beest is zoveel maal groter en zwaarder dan ik ben en de huid is ook heel apart. Het beestje spuwde constant water over me heen en na flink te zijn gezandstraald was het Eva haar beurt! Ook aan haar gezicht kon je zien dat ze het fantastisch vond en ook zij was van top tot teen natgespoten door jumbo. Na afscheid genomen te hebben ruilden we de rivierdouche voor de normale douche en gingen we een wandeling maken naar een Tharu dorpje in de buurt. De wolken waren verdwenen en de zon deed haar best om ons even flink te verwennen met flink wat warmte. Aangekomen in het dorpje (3km lopen) viel het wat tegen, vooral veel eenden en krakkemikkige huisjes bepaalden het ‘straatbeeld’. Op de terugweg hebben we even een bordje chowmein naar binnengewerkt en waren we net op tijd voordat de regen begon. Nadat we onze backpacks hadden ingepakt begon onze laatste avond in Chitwan, waar we een paar dagen eerder al besloten hadden er een mooie luxe avond van te maken. Na eerst een biertje te hebben gedronken in ons resort en Som geholpen hebben een boom af te breken voor zijn geiten (Eva op mijn schouders voor de hoogste takken, Som: You are the Elephant now!) hebben we ook nog een consumptie genuttigd in een tentje met uitzicht op de rivier, waar de wildlife, in vorm van vliegen, vooral op Eva haar witte shirt te spotten waren. Voordat de Nepalezen dat als National park konden bestempelen en Eva als algemeen goed verklaard zou worden gingen we dan eindelijk naar KC’s Restaurant. Een tent met grote klasse waar je drie persoonlijke obers en kelners tot je beschikking had. We zaten in een prachtige, weelderige en idyllische tuin ter grote van een voetbalveld met allemaal kleine terrasjes waar een ronde houten tafel onder een rieten afdakje stond. Het was werkelijk een plaatje. Omdat we het zonde vonden om ook daar weer van de beperkte vegetarische kaart te kiezen, besloot ik voor het eerst deze vakantie vlees te eten in vorm van een garlic steak. Na te hebben uitgelegd wat medium rare is, kreeg ik alsnog een nieuwe schoenzool in champignon/knoflook saus. Maar het viel alles mee en heb heerlijk genoten. Vooraf had Eva een bruchetta gekozen, waardoor ze zo vol zat dat ze 10 happen heeft genomen van haar groente in knoflooksaus met noodles (ook heel lekker), waardoor ik me weer moest opofferen en een gedeelte heb opgegeten. Na het eten besloten we in het restaurant zelf nog even te genieten van een Westmalle (oh jazeker wel) en heerlijk en voldaan zijn we naar onze kamer gerold, waar Eva binnen 30 seconden alweer lag te ronken.

Nu zijn we net met de bus in Kathmandu aangekomen en gaan we morgen Patan gezonken!